Dnia 15 sierpnia uroczyście obchodzimy dwie uroczystości: święto kościelne i państwowe, związane z uroczystością Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (w tradycji polskiej zwane świętem Matki Boskiej Zielnej) oraz rocznicą Cudu nad Wisłą (od niedawna Święto Wojska Polskiego).
Dogmat głosi, że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej. Przekonanie o tym, że Pan Jezus nie pozostawił ciała swojej Matki na ziemi, ale je uwielbił, uczynił podobnym do swojego ciała w chwili Zmartwychwstania i zabrał do nieba, było i jest powszechnie wyznawane przez wszystkich skupionych w Kościele.
Maryja, Matka Boża, została dana za Matkę wszystkim ludziom już pod Krzyżem. To właśnie słowa Chrystusa: to jest Matka twoja, to jest syn Twój, ustanowiły Maryję Matką wszystkich wierzących tych, którzy w Chrzcie świętym przyjęli Dziecięctwo Boże. Bóg obdarzył Maryję przywilejem Niepokalanego Poczęcia, dzięki czemu nie podlegała prawu śmierci, która jest skutkiem grzechu pierworodnego. Zaś ciało, z którego Chrystus wziął swoją ludzką naturę, Bóg mógł i chciał zachować od skażenia. My, przyjmując ten dogmat, nie zastanawiajmy się nad tą tajemnicą, lecz świętujmy i cieszmy się, że kiedyś, na końcu naszej drogi będziemy mogli spotkać się nie tylko z naszym Ojcem w Trójcy Jedynym, ale i z naszą Matką, Maryją.
Z uroczystością Wniebowzięcia NMP wiąże się święto państwowe, kiedy to nasz naród został zawierzony pod opiekę Matki Bożej. W 1919 roku wybuchła wojna polsko-bolszewicka, w której 13 sierpnia 1920 roku wojska radzieckie zaczynają natarcie na Warszawę. Walki, zwane później bitwą warszawską, trwają od 13 do 25 sierpnia 1920 roku. Cud nad Wisłą wydarzył się tuż po dramatycznej walce pod Radzyminem. 15 sierpnia szala zwycięstwa zaczęła się powoli przechylać na stronę Polski. Cud nad Wisłą był zwrotnym punktem w historii XX-wiecznej Europy, Wojsko Polskie kolejny raz dało przykład wielkiego męstwa i odwagi. Dlatego po latach ustanowiono święto Wojska Polskiego właśnie w tym wielkim dniu.
W Ewangelii świętego Łukasza Maryja przedstawiana jest jako wzór Matki, wzór posłuszeństwa. Przyjmując Słowo Pana, stała się naszą Orędowniczką, Wspomożycielką, a przede wszystkim Matką, do której możemy się uciekać z naszymi prośbami, problemami, utrapieniami. Przez Maryję możemy zawsze i wszędzie prosić o łaski płynące od Jezusa Chrystusa. Słowa, które Maryja wypowiada w rozmowie z Elżbietą, matką Jana Chrzciciela, powinny nam towarzyszyć w każdej chwili naszego życia: „Święte jest Jego imię – a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.” (Łk 1,49-53).
Maryjo, Boża Rodzicielko, przez Twoje wstawiennictwo prosimy Pana naszego Jezusa Chrystusa o to, abyśmy – biorąc Ciebie za wzór – potrafili w każdym momencie okazywać nasze posłuszeństwo.