Adwent to radosny czas oczekiwania na przyjście Zbawiciela. Okres ten w Kościele katolickim wyróżnia się bogatą symboliką.

Roraty – msze święte ku czci Maryi Panny na pamiątkę przyjęcia nowiny od archanioła Gabriela zwiastującego, że zostanie Matką Syna Bożego.

Roratka – wysoka świeca koloru białego lub jasnożółtego, przewiązana białą lub błękitną wstążką, symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę, która w adwentowym czasie niesie światu w swoim łonie Chrystusa – Światłość Prawdziwą.
Wieniec adwentowy – krąg symbolizujący wieczność Boga, ludzkiej duszy oraz życie wieczne odnajdywane w Chrystusie, jest oznaką zwycięstwa, nadziei i oczekiwania, a także godności królewskiej oraz hołdu składanego Chrystusowi. Umiejscowione w wieńcu cztery świece oznaczają czuwanie, nadzieję i gotowość na przyjście Chrystusa.

Pierwsza świeca – świeca pokoju, symbolizuje nieposłuszeństwo pierwszych rodziców i Boże przebaczenie dla każdego człowieka.

Druga świeca – świeca wiary, symbol wiary patriarchów Narodu Izraelskiego jako wdzięczność za dar Ziemi Obiecanej.

Trzecia świeca – świeca miłości, symbol radości króla Dawida, który celebruje przymierze z Bogiem.

Czwarta świeca – świeca nadziei, symbol nauczania proroków, głoszących przyjście Mesjasza.

W okresie Adwentu podczas liturgii kapłan zakłada fioletowy ornat, który symbolizuje czas pokuty, skruchę, pokorę czy dostojność. Fiolet, jako że jest zmieszaniem dwóch kolorów: czerwonego (wyraża to, co duchowe) i niebieskiego (wyraża to, co cielesne), symbolizuje również walkę między duchem a ciałem, a także wskazuje nam na moment Wcielenia Chrystusa, który zjednoczył w sobie to, co boskie i to, co cielesne.

Istotą adwentu jest modlitwa, post i jałmużna.