Święta Zmartwychwstania Pańskiego to zwycięstwo życia nad śmiercią, czas szczególnego przebudzenia i odnowy. Człowiek i Bóg na śmierć patrzą inaczej. Dla człowieka śmierć jest ciemnym murem, definitywnym zakończeniem życia. Natomiast dla Boga jest to brama, początek nowego życia.

Niedziela Zmartwychwstania jest zwieńczeniem Wielkiego Postu. Czterdziestu dni intensywnych ćwiczeń duchowych, czasu pokuty i pojednania. Wydarzenia towarzyszące Triduum Paschalnemu to trzy najważniejsze filary naszej wiary. Wielki Czwartek to ustanowienie Eucharystii i Kapłaństwa, a więc źródło umacniania w wierze i czerpania siły w ziemskim pielgrzymowaniu. W Wielki Piątek odczuwamy boleść dźwigania krzyża, obarczonego naszymi grzechami oraz śmierć Chrystusa. Wielka Sobota to czas skupienia i ciszy w oczekiwaniu na Zmartwychwstanie. Niewątpliwie są to święta Wiary, Nadziei i Miłości. Wielki Czwartek to święto wiary. Wiary w powierzenie kapłanom ich wielkiej misji. Wiary w to, iż Chrystus rzeczywiście przeistacza się w Chleb i Wino. Jak ciężko nam czasem uwierzyć w prawdziwą, nie tylko symboliczną obecność Zbawiciela w małej Hostii i winie. Wielki Piątek – dzień męki, to także dzień nadziei. Nadziei, jaką daje nam krzyż w naszych doświadczeniach i cierpieniach. Z jaką nadzieją zawsze patrzymy w krzyż modląc się do Boga z nadzieją na wysłuchanie naszych próśb. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego to Dzień Miłości. Odkrywamy na nowo fakt, że to Miłość nas zbawiła. I także tylko dzięki niej możemy sami sobie otworzyć bramy do raju. Choć kłódkę z tej bramy zdjął swym cierpieniem i mocą Chrystus. Śmierć nie ma już nad nami całkowitego władania.