W przedostatnią niedzielę roku liturgicznego czytania mszalne nakreśliły obraz powtórnego przyjścia Jezusa na ziemię. Czytanie z Księgi proroka Daniela oraz Ewangelia zwracają naszą uwagę, że wszyscy staniemy przed Sądem Bożym i zostaniemy poddani Bożemu wymiarowi sprawiedliwości. Dobre uczynki dokonane za życia Bóg nam wynagrodzi, natomiast za złe przyjdzie nam pokutować.

Ostateczne przyjście Jezusa na świat wpisuje się w charakter listopada miesiąca, w którym snujemy refleksje na temat przemijalności ludzkiego życia. Zastanawiamy się nad kruchością naszego bytu, uświadamiając sobie, że nieustannie podążamy w drodze do wieczności, której celem jest życie wieczne. Czytania Liturgiczne w XXXIII Niedzielę Zwykłą nie mają za zadania wywołać w nas niepokoju czy strachu ale mają przypomnieć nam, że mamy nieustannie się modlić i czuwać, aby móc w pełni stanąć przed Synem Człowieczym. Fragment Ewangelii według św. Marka rozpoczynający się od zdania, że „słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte” oznacza, że wszystko na tym świecie przeminie oprócz jak usłyszeliśmy dalej „(…) ale słowa moje nie przeminą”. Słowa Jezusa nie przeminą, są niezniszczalne i trwają na zawsze. Papież Franciszek podczas modlitwy Anioł Pański zaapelował do nas abyśmy nie budowali życia na piasku ale na mocnym i solidnym fundamencie, którym jest nieprzemijające słowo Jezusa przepełnione miłością nieustającą i trwałą. „Ten kto czyni dobro inwestuje w wieczność” – mówił papież Franciszek. U kresu roku liturgicznego w Kościele zadajmy sobie pytanie w co my inwestujemy? Czy w to co przemija – rzeczy doczesne? Czy czynimy dobro wypełniając naukę Jezusa?

Niech słowa Psalmu 16 napawają nas nadzieją i są wyrazem ufności w Bożą pomoc. „Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem”.