Liturgia Słowa w XXIV Niedzielę Zwykłą skłoniła nas do refleksji nad naszą wiarą. Stawialiśmy sobie pytanie czy nasza wiara jest na tyle silna, że wydaje owoce?

W Czytaniu z Listu Świętego Jakuba Apostoła usłyszeliśmy „wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie”. Tak więc zastanówmy się czy dbamy o to aby po naszych uczynkach dało się poznać, że jesteśmy ludźmi wierzącymi? Ksiądz Proboszcz w kazaniu użył metafory porównując wiarę prawdziwą do drzewa, które swoim pięknem zachwyca, wydaje dorodne owoce, kwitnie natomiast pusta deklaracja, że jest się człowiekiem wierzącym przypomina zwiędnięte i obumarłe drzewo.

Dbajmy więc o to aby nasza wiara była żywa sama w sobie aby wydawała owoce szczególnie owoce Ducha Świętego, którymi jest miłość, radości, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie.

Duchu Święty rozpalaj w nas nieustannie ogień wiary aby wydawała Twoje owoce.