W XXX Niedzielę Zwykłą wysłuchaliśmy relacji św. Marka Ewangelisty, który opisał historię Bartymeusza – niewidomego żebraka. Ewangelia zwraca uwagę na aspekt wiary, czy podążamy utartymi schematami czy mamy odwagę i siłę do tego aby nieustannie w wierze wzrastać. Liturgia Słowa z XXX Niedzieli Zwykłej nakłania nas do refleksji na temat tego jak wygląda nasza wiara? Czy podejmujemy należyty wysiłek aby w wierze wzrastać szukając duchowego umocnienia w Słowie Bożym?

Powszechne są dwa poglądy jedni uważają się za wierzących ale nie praktykujących drudzy zaś praktykują ale nie do końca wierzą. Ci pierwsi podążają wygodną ścieżką wyselekcjonowanymi przykazaniami i zasadami, przyjmują to co jest łatwe, proste i wygodne. Z kolei ci drudzy praktykują poprzez uczęszczanie do kościoła, przyjmują sakramenty ale ich codzienne życie i postępowanie mija się z wartościami ewangelicznymi, często są z kimś pokłóceni, wykonują prace niekonieczne w dzień święty, czasami oszukują czy obarczają bliźnich fałszywymi oskarżeniami.

Fragment Ewangelii św. Marka ma za zadanie nakłonić nas do tego aby nie zabrakło nam odwagi do tego aby w prawdziwej i autentycznej wierze wzrastać aby dawać przykład przez postępowanie zgodne z ewangelicznym porządkiem. Żebrak Bartymeusz był niewidomy, żył  w ciemności podążając znanymi ścieżkami, które dawały mu poczucie bezpieczeństwa. Kiedy usłyszał, że  Jezus przechodził obok wołał rozpaczliwie do Niego „Synu Dawida, Jezusie, zmiłuj się nade mną!” Lecz Jezus go nie słyszał. Inni wokół nakazywali Bartymeuszowi milczeć, odwodząc go od próby spotkania się z Chrystusem. Ten jednak pomimo zniechęceń jeszcze głośniej wołał. Jezus usłyszawszy wołanie żebraka, nakazał go przyprowadzić do siebie. Bartymeusz zostawił wszystko co miał, zostawił płaszcz, zostawił znane dotąd życie i z odwagą ruszył do Jezusa. Kiedy wyznał Mu, że chciałby odzyskać wzrok, Jezus wysłuchał jego błagań i dokonał uzdrowienia, mówiąc „Idź, twoja wiara cię uzdrowiła”. Bartymeusz przez gorliwą modlitwę powierzył się miłości Boga, oddając Mu swoje cierpienie, ślepotę, upokorzenia. Oddał się całkowicie Bogu przyzywając Jego litości.  

Słowo Boże nakazuje nam z odwagą i niezłomnością podążać za Jezusem. Mamy pewnie wejść na drogę wiary, praktykować i dawać przykład innym życia zgodnego z Ewangelią. Czasami  w obliczu problemów, trudności i kłopotów uciekamy się do Boga, rozpaczliwie błagamy Go o pomoc. Bóg nie zawsze od razu spełnia nasze prośby. Niekiedy oczekuje od nas cierpliwości, pragnie być obecny nie tylko wtedy kiedy jest źle ale wtedy kiedy dajemy sobie ze wszystkim radę.

Prośmy więc przez ręce Maryi o siłę do odważnego wyznawania wiary, do podejmowania zdecydowanych kroków i ufność w łaskę Bożego działania. Niech Jezus przez naszą wiarę nieustannie nas wspomaga i wspiera. Módlmy się w sposób szczególny za misjonarzy i misjonarki w rozpoczęty tydzień misyjny, który ma na celu duchowe wsparcie tych, którzy głoszą i świadczą o Chrystusie w każdym zakątku ziemi.