W II Niedzielę Adwentu wybrzmiewa wezwanie do tego, abyśmy podjęli trud nawrócenia, abyśmy prostowali ścieżki naszego życia i uporządkowali nasze serca dla mającego narodzić się Chrystusa.

Św. Jan Paweł II w ramach rozważań na II Niedzielę Adwentu stawiał następująca pytania: „Kim jest dla mnie Jezus Chrystus? Kim jest naprawdę dla moich myśli, dla mojego serca i dla mojego działania? Jak ja, który jestem chrześcijaninem i wierzę w Niego, znam lub jak staram się znać tego, kogo wyznaję? Czy mówię o Nim innym? Czy daję świadectwo o Nim, przynajmniej wobec moich najbliższych: w domu rodzinnym, w środowisku pracy, uniwersytetu, szkoły, w całym moim życiu i postępowaniu? To właśnie są pytania adwentowe, które pogłębiają naszą świadomość chrześcijańską i w ten sposób przygotowują nas na przyjście Pana” („Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”).  Warto, abyśmy w tym szczególnym czasie odpowiedzieli sobie na te wszystkie pytania, które pozwolą nam rozeznać drogę nawrócenia. Nie dajmy się podporządkować modzie tego świata, zrezygnujmy z wygód, przyjemności, przywiązania do rzeczy materialnych, które dają chwilowe szczęście i radość. Źródłem zdobywania duchowej siły i kluczem do dokonywania dobrych wyborów jest Ewangelia. Pogłębianie tajemnicy płynącej z Dobrej Nowiny pomoże nam wzrastać w duchowej dojrzałości oraz coraz lepiej i bardziej poznawać Jezusa Chrystusa.

Papież Franciszek podczas modlitwy Anioł Pański w II Niedzielę Adwentu nawiązał do Ewangelii, która przedstawiała postać i dzieło Jana Chrzciciela. Misja Jana Chrzciciela polegała na nawróceniu, a więc na tym co jest istotą Adwentu. Papież Franciszek zwrócił uwagę na różne sposoby rozumienia nawrócenia. W Biblii oznacza ono zmianę kierunku, orientacji i mentalności. W życiu duchowym oznacza odwrócenie się od zła i zwrócenie się ku dobru, odwrócenie się od grzechu ku miłości Boga. Nawrócenie to również poszukiwanie Boga i Jego królestwa, rezygnacja z wygód i mentalności światowej, które w efekcie pozwolą zaprzyjaźnić się z Bogiem i żyć w komunii z Bogiem.

Widzialnym znakiem nawrócenia był chrzest jako akt zanurzenia w wodzie, którego udzielał Jan Chrzciciel. Jednak samo zanurzenie nie wystarczyło, jeśli nie została podjęta pokuta i wysiłek zmierzający do przemiany całego życia. Jan Chrzciciel porzucił wszelkie zło i przywiązanie do grzechu. Idźmy więc za tym przykładem i pomimo upadków, zniechęcenia i słabszych chwil wracajmy na drogę wiary. Prośmy dobrego Pana o łaskę nawrócenia i siłę do przemiany serc.