Rozpoczynamy maj – miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej. Wierni będą gromadzić się w kościołach i wokół kapliczek, aby odśpiewać Litanię Loretańską ku czci Matki Bożej, która jest wzorem moralnej czystości i jako Matka Boga najpewniejszą Opiekunką i pomocą we wszystkich potrzebach.

Ta wspaniała modlitwa to hymn pochwalny ku czci Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Natomiast sama etymologia słowa litania z greckiego lite lub łacińskiego litania oznacza prośbę i błaganie. Wierni odmawiając litanię zawierzają i powierzają Matce Bożej trudy codziennego życia w celu orędownictwa u Jej Syna. Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę Loretańska otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana. Litania poprzedzona i zakończona jest pieśniami maryjnymi.

Do Polski nabożeństwo majowe dotarło w 1837 roku i bardzo szybko zaczęło się upowszechniać, choć jeszcze nieoficjalnie. Dopiero w 1852 roku po raz pierwszy oficjalnie nabożeństwo takie odprawiono w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Po 30 latach trafiło ono już do wszystkich parafii i stało się bardzo popularne. Nabożeństwo to jest pochwalnym hymnem ku czci Bogurodzicy, w miesiącu Jej poświęconym, kiedy w Litanii Loretańskiej wysławiamy Ją przeróżnymi tytułami, prosząc, by była dla nas, wędrowców ziemi, najlepszą Matką.

Ty, która kwieciem majowym swe szaty
Przystrajasz: ludu Patronko odwieczna,
Co ziemię w maju przyozdabiasz w kwiaty,
Kiedy nam wiosna zakwita słoneczna,
I kiedy ziemia budzi się uśpiona,
Bądź pozdrowiona…!