Po czterech tygodniach Adwentu a więc oczekiwania, przygotowywania serc oraz co najważniejsze nawrócenia cieszymy się z Narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa. Adwentem rozpoczęliśmy nowy rok liturgiczny w Kościele a także trwaliśmy przy Maryi oczekując przyjścia na świat Syna Bożego. Rozpoczęty nowy etap w Kościele jest dla nas początkiem do tego aby faktycznie dokonała się w nas głęboka przemiana.

„PROSTUJCIE ŚCIEŻKI DLA NIEGO”, „POKÓJ ZAKWITNIE KIEDY PAN PRZYBĘDZIE” – śpiewaliśmy podczas Eucharystii. Podwójny aspekt Adwentu odnoszący do się do przyjścia Pana na końcu czasów oraz Narodzenia Syna Bożego kieruje nasze myśli na zaufanie i zawierzenie tak jak to zrobiła Maryja, która uwierzyła w Słowa wypowiedziane Jej przez Boga. Tak jak Ona mamy otworzyć nasze serca dla tej Maleńkiej Dzieciny – Syna Bożego – Odkupiciela, Zbawiciela, Drogi, Prawdy, Życia. Ksiądz Proboszcz w swoim kazaniu podkreślał bardzo mocno znaczenie rodziny. Pan Jezus przyszedł na świat w ubóstwie, zimnej stajence, wśród bydląt ale co najważniejsze narodził się w rodzinie. Miał kochającą Matkę Maryję i troskliwego opiekuna Józefa.

Nie ma prawdziwego i pełnego szczęścia, dojrzewania oraz przeżywania życia i miłości po chrześcijańsku niż w rodzinie – mówił Ks. Krzysztof. Święta Rodzina przypomina nam, że siła i moc tkwi w rodzinie nawet jeśli zmierzamy się z najtrudniejszymi chwilami w naszym życiu. Rodzina jest bezinteresownym darem, daje ogromną miłość oraz pozwala dojrzale poznawać Boga. Bo nie można rozpoznać Boga bez wiary a pierwszymi nauczycielami wiary powinni być rodzice. Niech Święta Rodzina borykająca się tak jak my z ludzkimi sprawami będzie dla nas przykładem wzrastania w świętości, budowania fundamentu życia na wierze i miłości jaka przyszła wraz z narodzinami Jezusa.

Na świat przyszła Maleńka Miłość – Miłość doskonała, uniżona i tak bardzo autentyczna. Jezus – Królów Król, Najwyższy Kapłan, Syn Boga Żywego przychodzi na świat w ubogim żłobie pokorny i uniżony. W tym wyjątkowym czasie jakim jest okres Bożego Narodzenia nie zapominajmy o ich największej istocie. Oddajmy pokłon Panu, pozwólmy Mu narodzić się w naszych sercach, podtrzymujmy nieustannie ogień Jego Miłości oraz pozwólmy Mu być najważniejszym Gościem nie tylko podczas celebrowania Świąt Bożego Narodzenia ale każdego dnia. Wtedy odkryjemy sens życia, wypełni się ono nadzieją i szczęściem jakie płynie z relacji z Bogiem.

Niech ta cicha i święta noc przyniesie nam wszystkim pokój, radość, uwolni od grzechu, napełni spokojem i wiarą.