Środa Popielcowa w Kościele rozpoczęła liturgiczny okres Wielkiego Postu. Jest to szczególny czas wytężonych ćwiczeń duchowych. Najważniejszymi filarami Wielkiego Postu są: modlitwa, post i jałmużna, a przez sakrament pokuty i pojednania mamy szansę zbliżyć się do Boga, który z miłości do człowieka umarł na krzyżu.

Tempo życia powoduje, że zatracamy prawdziwą istotę i sens życia. Pogoń za tym co materialne, wygodne i łatwe wypiera potrzebę obecności Boga w naszym życiu i naszej codzienności. Wielki Post ma być czasem osobistego wyciszenia, pobudzeniem do refleksji, aby zmienić i wyeliminować to, co spycha nas na manowce grzechu, oddalając od Pana Boga. Jest to możliwie dzięki modlitwie, która pozwala wsłuchać się w Jego głos. Wypowiedzenie z wiarą jednego Zdrowaś Maryjo pozwoli zignorować kuszący głos zła, a Matka Boża roztoczy nad nami płaszcz swojej opieki i będzie pewnie prowadzić nas do Swojego Syna. Nabożeństwa Gorzkich Żali i Droga Krzyżowa mają pomóc w rozpoznaniu prawdziwej istoty tego czasu, zrozumienia, że Jezus z bezwarunkowej miłości do człowieka został skazany na śmierć krzyżową, biczowany, wyszydzany i poniżany. Bo Bóg jest Miłością. Wielki Post ma być również okazją do otwarcia się na drugiego człowieka. Ma być okazją do aktów braterstwa i miłości względem bliźnich. Obok nas jest tak wielu potrzebujących, chorych i samotnych, którym możemy poświęcić swój czas, obdarzyć dobrym słowem, uśmiechem, czy zwyczajnie podzielić się tym co mamy.

Podejmujmy w Wielkim Poście nieustanny trud nawrócenia. Niech będzie to okazja do zmiany nawyków i przyzwyczajeń, które zrywają więź z Panem Bogiem. Jeżeli prawdziwie zaufamy Jezusowi wtedy dokona się w nas prawdziwa przemiana.