„A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.” (Rz 5,5)

Niedzielą Miłosierdzia Bożego kończymy w Kościele Oktawę Wielkanocną. Niedziela ku czci Miłosierdzia Bożego została ustanowiona przez św. Jana Pawła II w 2000 roku w dzień kanonizacji św. Faustyny Kowalskiej – Apostołki Bożego Miłosierdzia.

 Trwając w wielkiej radości płynącej ze Zmartwychwstania Chrystusa głęboko wierzymy w Jego nieskończone i niezgłębione Miłosierdzie. Dziś w sposób szczególny rozważamy, że Bóg jest Miłością. Św. Paweł w Liście do Rzymian pisał o nadziei, która przyszła wraz ze zwycięstwem Zmartwychwstałego Jezusa. Ta nadzieja nigdy zawieść nie może przez miłość samego Boga, który żyje w naszych sercach przez Ducha Świętego.

W Niedzielę Bożego Miłosierdzia obchodzone jest również patronalne Święto Caritas. Idąc za przykładem osób wrażliwych na potrzeby drugiego człowieka, niosących pomoc słabszym i uboższym otwórzmy nasze serca i wspomóżmy naszych braci w potrzebie.

Módlmy się słowami przepięknej modlitwy oddania, która zawiera w sobie całą istotę dzisiejszego święta.

Dopomóż mi do tego, Panie
Aby oczy moje były miłosierne.
Bym nie sądziła według pozorów,
Lecz widziała w duszach tylko piękno.

Dopomóż mi do tego, Panie
Aby język mój był miłosierny.
Bym zawsze miała dla każdego,
Słowa pociechy przebaczenia.

Pragnę się przemienić cała,
W miłosierdzie Twoje Panie
Niech przez serce me i duszę
Płynie Twa miłość do wszystkich ludzi.

Dopomóż mi do tego, Panie
By ręce moje były miłosierne,
Bym umiała zawsze czynić dobro,
Bez względu na własne zmęczenie.

Dopomóż mi do tego, Panie
Aby serce moje było miłosierne.
Bym współczuła cierpieniom bliźnich
I zawsze spieszyła im z pomocą.

Pragnę się przemienić cała,
W miłosierdzie Twoje Panie
Niech przez serce me i duszę
Płynie Twa miłość do wszystkich ludzi.

Dopomóż mi….