Niedziela Palmowa wprowadza nas w istotę nadchodzących wydarzeń Wielkiego Tygodnia. Począwszy od tryumfalnego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy, po Ostatnią Wieczerzę, Mękę Pańską i wreszcie chwalebne Zmartwychwstanie.

Liturgia słowa przeplata się z radosnym i tryumfalnym wjazdem Jezusa do Jerozolimy z zapowiedzą Jego męki i śmierci na krzyżu. Podczas Eucharystii kapłan święci palmy, które witający lud rzucał przed Jezusem na Jego cześć, nazywając Go „Królem Żydowskim”. Gałązki symbolizują męczeńską śmierć oraz zwycięstwo i zmartwychwstanie. Kluczowym momentem Eucharystii jest odczytanie Męki Pana Jezusa Chrystusa. Ten sam lud uroczyście witający Jezusa wydał niesprawiedliwy i niesłuszny wyrok skazując Go na śmierć krzyżową, a przecież Chrystus „przeszedł przez życie dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkie choroby wśród ludu”. Trwajmy więc przy Jezusie nie tylko w chwilach chwały i życiowego powodzenia ale z dziecięcą ufnością wpatrujmy się w Jego święte rany zawierzając Mu trudności dnia codziennego. Z Krzyża, na którym Jezus oddał za nas i za nasze grzechy swoje życie płynie niezgłębione źródło miłości i miłosierdzia dotykając kruchości ludzkiej egzystencji.

W Wielkim Tygodniu chrześcijańskie tajemnice wiary przenikają się wzajemnie – chwała i radość tworzą nierozdzielną całość z cierpieniem a w męce zapowiedziane jest zmartwychwstanie i zbawienie.