Chrzest

Przyjmowano od niego [Jana] chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swoje grzechy (Mt 3, 6). Ja [Jan]was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem (Mt. 3, 11). Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego (Mt. 3, 13). Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt. 28, 29).

Chrzest to jeden z sakramentów, które Chrystus zostawił Kościołowi w celu przymnożenia łask wierzącym w Niego. Ochrzczony zyskuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Sakrament chrztu świętego jest początkiem chrześcijańskiej drogi życia i włączenia we wspólnotę Kościoła. Podczas chrztu świętego Bóg obdarowuje życiem wiecznym, życiem dziecka Bożego. Rodzice na początku liturgii proszą o to życie, czyli, co jest dla nich samych wartością, o to co miłują. Dlatego kreślą na czole znak krzyża, który oznacza przynależność do Chrystusa, wspominają swój chrzest, wyrzekają się grzechu i wyznają swoją wiarę oraz wyrażają wolę chrztu w wierze Kościoła. Chrzest jest:

  • darem Boga, znakiem Jego miłości, w którym udziela godności dziecka Bożego;
  • rodzice pragną swoje dziecko włączyć do wspólnoty ludu Bożego i uwolnić od grzechu pierworodnego;
  • chrzest dziecka jest wyrazem nie wiary dziecka, ale rodziców i otoczenia;
  • jest przejawem miłości całego Kościoła (rodziców, chrzestnych, całej wspólnoty);
  • wiara rodziców pozwala osiągnąć dziecku zbawienie;
  • rodzice przez chrzest pragną udostępnić i przekazać te wartości, które sami kochają;
  • przekazuje się mu dobro fizyczne, kulturowe, humanistyczne, które wypływa z miłości rodziców do dziecka, a przecież dobro religijne również należy przekazywać.

WARUNKI DOPUSZCENIA DZIECI DO SAKRAMENTU CHRZTU:
Sakrament chrztu należy udzielać wszystkim dzieciom zgłoszonym przez rodziców lub prawnych opiekunów, jeśli te osoby są wierzące i zobowiązują się, że dzieci będą wychowywane w wierze, w której zostaną ochrzczone. Nie można udzielać sakramentu chrztu świętego małym dzieciom bez faktycznej wiedzy rodziców (opiekunów) lub wbrew ich woli.

SZCZEGÓLNE PRZYPADKI:

  1. W razie zagrożenia życia należy dziecko bezzwłocznie ochrzcić. Uczynić może to każdy, kto ma intencję czynienia woli Kościoła, polewając głowę osoby nieochrzczonej wodą nadając imię np. ADAM i wypowiadając słowa: ADAMIE „Ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego„. Chrzest należy zgłosić w kancelarii parafialnej i dokonać uzupełnienia, ważnego chrztu, przez przewidziany obrzęd liturgiczny.
  2. Chrzest dziecka rodziców nieochrzczonych musi być poprzedzony rozmową mającą charakter katechezy lub uczestnictwem w katechezach uzupełniających czy przygotowujących bezpośrednio do przyjęcia chrztu i innych sakramentów. Ich dziecko może być ochrzczone tylko wtedy, jeśli jest nadzieja, że będzie wychowywane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma chrzest należy odłożyć.
  3. Osoba dorosła może przyjąć sakrament chrztu świętego jedynie wtedy, kiedy zostanie do tego odpowiednio przygotowana poprzez: przekazanie zasad wiary i moralności; wprowadzenie w praktykę modlitwy osobistej
    i świadomego uczestnictwa w liturgii; wprowadzenie w praktykę modlitwy osobistej i świadomego uczestnictwa w liturgii; wprowadzenie w praktykę życia chrześcijańskiego; kształtowanie postawy apostolskiej i współdziałania w ewangelizacyjnej misji Kościoła.
  4. Chrzest osób, co do których nie ma pewności, czy zostały ochrzczone. Z takim problemem zwykle spotykają się osoby, które adoptowały dziecko porzucone. Najczęściej nie da się ustalić, czy zostało ono już wcześniej ochrzczone. W takiej sytuacji Kościół może udzielić chrztu warunkowego. Oznacza to, że jeśli dana osoba była już ważnie ochrzczona, to zastosowany obrzęd chrztu nie ma żadnych skutków sakramentalnych. Jeśli natomiast dana osoba nie była ochrzczona lub obrzęd, który zastosowano, z jakiś powodów nie wywołał skutków sakramentalnych, to właśnie chrzest „warunkowy” sprawił, że stała się dzieckiem Bożym i zostaje włączona do wspólnoty Kościoła.

ZGŁOSZENIA DZIECKA DO CHRZTU:
Rodzice i chrzestni zgłaszający dziecko do sakramentu chrztu muszą przejść specjalne katechezy przygotowawcze, podczas których wysłuchają nauk o misterium chrztu, wychowaniu w wierze, o roli apostolskiego przykładu rodziców chrzestnych i o liturgii tego sakramentu.

Spis dokumentów potrzebnych przy zgłaszaniu dziecka do chrztu:

  1. Odpis aktu urodzenia dziecka z USC;
  2. Dowody osobiste rodziców;
  3. Dane chrzestnych – imię, nazwisko, wiek, adres;
  4. Zaświadczenie z parafii zamieszkania chrzestnych, że są wierzącymi i praktykującymi katolikami.
  5. Zgoda proboszcza, jeżeli rodzice są z innej parafii.

IMIĘ DZIECKA:
W Biblii imię jest nie tylko zawołaniem osoby, ale wyraża ją samą. Nie jest obojętne, jakie imię nadamy dziecku. Imię wybierają rodzice i bowiem to oni przekazali dziecku życie i będą je wychowywać. Tym imieniem będą wyrażać całą swoją miłość i troskę o niego. Poprzez wymawianie tego imienia będą mięli wpływ na swoje dziecko. Koniecznie trzeba pamiętać, aby imię było piękne, ale nie udziwnione. Będzie mu towarzyszyło przez całe życie, a nie tylko w wieku dziecięcym. Przy wyborze warto zajrzeć do księgi imion, aby dowiedzieć się, co ono oznacza. Jeżeli zostanie wybrane imię świętego lub błogosławionego, to dziecko w czasie chrztu otrzyma swojego patrona, który stanie się dla niego wzorem, obrońcą i orędownikiem u Boga. Warto więc poznać historię osoby świętej noszącej to imię.

RODZICE CHRZESTNI:
Muszą być katolikami, po przyjęciu bierzmowania, wyznają swą wiarę życiem zgodnym z nauką Kościoła. Nie są dopuszczane do pełnienia tej funkcji osoby, które żyją w niesakramentalnych związkach małżeńskich oraz młodzież, która nie uczęszcza na naukę religii. Najlepiej szukać chrzestnych wśród bliższej rodziny.

ZNACZENIE SYMBOLIKI OBRZĘDÓW W LITURGII CHRZCIELNEJ:
WODA – symbolizuje życiodajność i oczyszczenie, poprzez poświęcenie otrzymuje ona moc Ducha Świętego i staje się wodą odradzającą, polewając trzykrotnie głowę dziecka szafarz wypowiada formułę: NN, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

NAMASZCZENIE KRZYŻMEM ŚWIĘTYM – powstaje ono z połączenia oliwy i balsamu, oliwa jest znakiem hojności Bożej, błogosławieństwa, zbawienia i daje miano chrześcijanina.

BIAŁA SZATA – znak blasku i piękna otrzymanego na chrzcie, wyraża słowa św. Pawła: Przyobleczcie się w Pana, Jezusa Chrystusa (Rz. 13, 14). W utrzymaniu bieli, świeżości i czystości tej szaty, a właściwie życia nieskażonego grzechem, mają pomagać rodzice, rodzice chrzestni i bliscy.

ZAPALONA ŚWIECA – ma towarzyszyć człowiekowi w momentach otwierających nowe etapy życia: rocznicy chrztu, I Komunii Świętej, ślubu, namaszczenia chorych, przy trumnie, jest ona symbolem obecności Chrystusa w całym życiu człowieka.