3 maja Kościół katolicki obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – patronki naszej Ojczyzny i całej diecezji. Kult maryjny szczególnie wpisał się na karty naszej historii. Obchodzone dziś święto wyraża wiarę narodu polskiego w opiekę Matki Bożej, której doświadczaliśmy od wieków.

Najstarsza pieśń religijna „Bogurodzica” przez długi czas była uważana za hymn narodowy, co świadczy o głębokim zawierzeniu i oddaniu się Maryi przez cały naród. Jasna Góra stała się szczególnym miejscem dla Polaków podczas potopu szwedzkiego. 16 marca 1657 r. król Jan Kazimierz modlił się o uratowanie Rzeczypospolitej przed protestanckimi wojskami szwedzkimi. 1 kwietnia 1656 r. przed obrazem Matki Boskiej Łaskawej złożył uroczysty hołd i obietnicę o szerzeniu kultu maryjnego polecając szczególnej opiece Królestwo Polskie. Ogłosił Matkę Bożą patronką Królestwa Polskiego. Zwycięstwo nad Szwedami i cudowną obronę Jasnej Góry przypisuje się wstawiennictwu Maryi. 8 września 1717 r. dokonano koronacji jasnogórskiego obrazu uznając Maryję Królową Polski. Od 1908 r. za pośrednictwem papieża Piusa X wezwanie „Królowo Polski” odśpiewujemy w litanii loretańskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. biskupi polscy zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o rozszerzenie tej uroczystości na cały kraj, która od 1920 r. za pośrednictwem papieża Benedykta XV obchodzona jest oficjalnie 3 maja i nierozerwalnie łączy się z uchwaloną w 1791 r. pierwszą Konstytucją polską.

W uroczystość Najświętszej Maryi Królowej Polski nasz myśli pielgrzymują przed wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, uciekamy się do tego świętego dla nas Polaków miejsca, w którym autentycznie odczuwamy tą matczyną miłość i troskę. Starajmy się każdego dnia pielgrzymować sercem i drogami naszego życia na Jasną Górę gdzie skupione jest to niepowtarzalne macierzyństwo. Św. Jan Paweł II pisał „Tak więc patrzymy na wydarzenia dalekie i bliskie poprzez pryzmat tych wiekuistych słów, które zostały wypowiedziane z wysokości krzyża. Poprzez pryzmat tych słów, którymi człowiek został zawierzony Matce Boga jako Jej syn. W tym jednym człowieku wszyscy czujemy się zawierzeni Maryi. I dlatego też żyjemy świadomością tego zawierzenia Matce Bożej jako cały naród – nie tylko każdy z osobna, ale jako wielka wspólnota”.