Kiedy świat tonie w ciemności grzechu
Tyś nam ostoją pośród zawiei
Ty jak jutrzenka oświetlasz drogę
Prowadzisz do Syna światłem nadziei

2 lutego w Kościele obchodzone jest święto Ofiarowania Pańskiego inaczej nazywane świętem Matki Bożej Gromnicznej, które przypada zawsze na czterdziesty dzień po Bożym Narodzeniu na pamiątkę ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej.

2 lutego przypada również ustanowiony przez św. Jana Pawła II w 1997r. Dzień Życia Konsekrowanego. W tym dniu w sposób szczególny modlimy się za tych, którzy oddali swoje życie na służbę Bogu i ludziom w posłudze zakonnej, stowarzyszeniach apostolskich czy instytucjach świeckich.

Święto Ofiarowania Pańskiego ma charakter Maryjny. Tak jak Maryja przyniosła Jezusa do świątyni, tak też przynosi Światłość prawdziwą wszystkim ludziom wierzącym. Starzec Symeon podczas dokonywania obrządku wypowiedział prorocze słowa: „światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”, które przypominają nieustannie, że to Jezus jest tym światłem, które rozprasza mroki ludzkiego serca, że podążając za Jezusem nie pogubi się człowiek w tej doczesnej wędrówce naznaczonej często troskami i trudnościami. Należy się jedynie wpatrywać w Maryję, postawić Ją sobie za wzór i naśladować w prostocie, pokorze, posłuszeństwu i służbie Bogu.

Towarzysząca w święto Ofiarowania Pańskiego gromnica jest „(…) znakiem światła, które oświeca każdego człowieka przychodzącego na ten świat. Jest to znak Chrystusa narodzonego w Betlejem. Znak Chrystusa ofiarowanego w świątyni. Znak, któremu sprzeciwiać się będą” (Św. Jan Paweł II).

Na znak zawierzenia Maryi w czasie klęsk żywiołowych szczególnie podczas burzy w domach zapala się gromnice w celu ochrony domostw przed skutkami kataklizmów. Światło gromnicy towarzyszy również ochrzczonym dzieciom, a światło Chrystusa powierza się do podtrzymania rodzicom oraz rodzicom chrzestnym.

Gdy życie nasze dobiegnie końca,
Gdy Bóg ostatnie godziny policzy,
Niech nam zaświeci jak promień słońca
Światło Gromnicy