W Dwudziestą Pierwszą Niedzielę Zwykłą fragment Ewangelii według Św. Mateusza dotyczy spotkania Jezusa z uczniami w Cezarei Filipowej. Od zgiełku ówczesnego świata, hałasu, z dala od codziennych problemów w ukochanym przez Jezusa mieście pyta On uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” W odpowiedzi słyszy opinie innych ludzi, że „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Po wysłuchaniu odpowiedzi Jezus to bardzo osobiste i ważne pytanie zadał Swoim uczniom „A wy za kogo Mnie uważacie?” Na odwagę zebrał się Szymon Piotr, który z głębi serca zawołał „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą”. Słowa Jezusa skierowane do Piotra sprawiają, że rozumie on jakie imię mu nadał Jezus. Jego niezłomna wiara stoi na czele całego Kościoła – wspólnoty ludzi wierzących.

Każdy z nas powinien zadać sobie pytanie – za kogo ja uważam Syna Człowieczego? Czy Jezus jest w centrum mojego życia? Jaką mam relację z Bogiem? Czy Jezus jest obecny w moich konkretnych życiowych wyborach, w moim postępowaniu, traktowaniu drugiego człowieka? Do tego, aby wyznać wiarę i powiedzieć Panem jest Jezus potrzebujemy łaski, o którą szczególnie prośmy w tych trudnych czasach. Dbajmy o pogłębienie więzi z Jezusem i Jego Matką poprzez uczestnictwo w Eucharystii, nabożeństwach, modlitwie poprzez czytanie Pisma Świętego. Wtedy zrozumiemy, że miłość jest najlepszą drogą doskonałości w wierze.