Kościół obchodzi liturgiczną uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, „nadziei i jutrzenki zbawienia dla całego świata”.

To święto maryjne jest głęboko zakorzenione w pobożności i w sercach wiernych, którzy patrzą na Najświętszą Maryję Pannę z gorącą ufnością i głęboką nadzieją, świadomi, że w zamysłach Bożych to narodzenie dało konkretny początek tym zbawczym wydarzeniom, w których Maryja miała być ściśle związana z Synem.

Musimy być zatem pełni radości, wspominając Matkę naszego Odkupiciela; jak bowiem zapewnia święty Piotr Damiani: „Jeśli Salomon wraz z całym ludem izraelskim uroczyście obchodził poświęcenie świątyni materialnej, składając tak ogromną ofiarę – jakże wielką radością napełnić musi lud chrześcijański narodzenie Dziewicy Maryi, w której łono, jak w najświętszy przybytek, zstąpił sam Bóg, aby od Niej przyjąć naturę ludzką i zamieszkać widzialnie wśród ludzi?”

Maryi „Dziecinie” powierzamy dziś naszą pokorną modlitwę za świat i za Kościół.

Tekst pochodzi z książki „Jan Paweł II Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”