W minioną niedzielę obchodziliśmy uroczystość  Wniebowstąpienia Pańskiego. Tak o istocie tego święta pisał Św. Jan Paweł II, który dziś (18 maja) obchodziłby 101 rocznicę urodzin.

„Pan został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” (Mk 16,19). Uroczystość wzywa nas przede wszystkim do zastanowienia się nad znaczeniem tajemnicy, którą czcimy.

Co znaczy, że Jezus wstąpił do nieba? „Zasiadł po prawicy Boga”: oto pierwsze znaczenie Wniebowstąpienia. I chociaż wyrażenie jest obrazowe, jako że Bóg nie ma ani prawicy, ani lewicy, zawiera ono ważne orędzie chrystologiczne: Jezus zmartwychwstały wszedł w pełni, także ze swoim człowieczeństwem, w uczestnictwo chwały Bożej, i co więcej, w uczestnictwo w zbawczej działalności samego Boga… Chrystus jest nie tylko naszą Głową, lecz także Pantokratorem, tym który sprawuje swoje panowanie nad wszystkimi rzeczami.

Te stwierdzenia mają bardzo konkretne znaczenie dla naszego życia.

Ale także istnieje także inny aspekt, właściwy uroczystości Wniebowstąpienia, wyrażony zarówno w pierwszym czytaniu, jak i Ewangelii „Będziecie moimi świadkami…. aż po krańce ziemi.”(Dz. 1,8); „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15).

Jest to obowiązek dawania świadectwa, wypływający bezpośrednio z naszej wiary. Nie można czcić Pana Jezusa i potem prowadzić życie wolne od obowiązku, ignorując Jego najwyższy nakaz. Wniebowstąpienie przypomina nam, że usunięcie się Jezusa ze zmysłowego doświadczenia Jego uczniów ma także na celu pozostawienie pola tym, którzy już w historii prowadzą dalej Jego misję oraz wykazują gorliwość pasterską i poświęcenie misjonarskie, chociaż dzieje się to razem z wieloma słabościami.

Nie bez powodu, według opowiadania Dziejów Apostolskich, następują wkrótce potem Zielone Święta z darami Ducha Świętego, który daje początek misyjnej historii Kościoła.

Tekst pochodzi. Św. Jan Paweł II, „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”