15 sierpnia obchodzimy jak co roku uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W chwale została wzięta do Nieba stając się naszą pośredniczką i orędowniczką u samego Boga. To Ona jest pewną przewodniczką do nieba, drogą do wiecznego szczęścia, piastunką, opiekunką, troskliwą Matką.
Przynosząc do kościołów plony zbóż i kwiatów Maryja splata w jeden wieniec nasze modlitwy i zanosi przed tron Boga najwyższego. Jest pośredniczką w ludzkim cierpieniu, ucieczką największych grzeszników, pocieszycielką wszystkich strapionych. Maryja była obecna od wieków w historii naszej ojczyzny. Niewątpliwie możemy powiedzieć, że jesteśmy narodem, który szczególnie ukochał Maryję. Świadectwo oddania się w ręce Matki Bożej dał nam Św. Jan Paweł II – Totus Tuus cały Twój Maryjo – powiedział. Pamiętajmy, że Maryja jako Matka naszego Zbawiciela ale również Matka każdego człowieka pragnie naszego dobra duchowego, naszego szczęścia, które osiągnąć możemy podążając za Jej umiłowanym Synem. Maryja objawiając się w Fatimie błagała ludzkość o odmawianie różańca i tym samym nawrócenie świata. Łucja, której m.in. objawiła się Maryja kontynuowała Jej wezwanie i przypominała o tej prośbie.

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w 1920 roku dokonał się „cud nad Wisłą”. Polacy odnieśli zwycięstwo nad bolszewikami broniąc niepodległości i wiary w Boga. Przywiązanie od dziejów do Maryi naszej hetmanki i uciekanie się w Jej matczyne ramiona, zawierzanie losów naszej ojczyzny czyni nasz naród narodem Maryjnym.

W dzień tej szczególnej uroczystości nie zapominajmy o wyjątkowej miłości Maryi naszej Matki.

„Oto ja służebnica Pana mego
Oby mi się stało według twoich słów
Błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Bóg
Błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Bóg”.