18 lutego Środa Popielcowa rozpocznie okres czterdziestodniowego postu, przygotowującego wiernych do najważniejszych Świąt Paschalnych. Czas Wielkiego Postu nasycony bogatą liturgią i nabożeństwami: Gorzkich Żali, Drogi Krzyżowej, rekolekcji i Triduum Paschalnego ma pobudzić wiernych do osobistej refleksji nad własnym życiem i postępowaniem, aby poprzez pokutę i pojednanie z Bogiem, mogli cieszyć jego bezwarunkową miłością i obecnością.

Zwyczaj posypywania głów popiołem w Środę Popielcową został wprowadzony przez papieża Urbana II w 1091 roku. Popiół, którym posypywane są głowy wiernych pochodzi z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. Sam zwyczaj symbolizuje żałobę i pokutę, a słowa wypowiadane przez kapłana: z prochu powstałeś i w proch się obrócisz lub nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię mają przypomnieć wiernym, że celem ich doczesnej pielgrzymki jest spotkanie i zjednoczenie się z Bogiem w Niebie. Wskazują one również na marność i kruchość życia ziemskiego, które nie ma znaczenia i sensu bez współistnienia z Jezusem Chrystusem.

W Środę Popielcową obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych oraz ścisły post (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym jeden do syta). Liturgii Wielkiego Postu towarzyszy skupienie, wyciszenie oraz refleksja. Dominującym kolorem szat liturgicznych jest fiolet.

Okres Wielkiego Postu jest szansą naprawienia relacji z Bogiem, które są zakłócane poprzez uwikłanie się w grzech, gąszcz problemów, których konsekwencją jest brak nadziei i pokoju. Pokuta pozwala doświadczyć miłości i przebaczenia Jezusa Chrystusa, a drogami zbliżającymi nas do samego Boga jest post, modlitwa i jałmużna. Wielki Post to specjalny czas ćwiczeń duchowych, zmiany nawyków i przyzwyczajeń, to czas dobrowolnych wyrzeczeń, przebaczenia i braterskiego dzielenia się z innymi.