Witaj, nasz Królu, posłuszny woli Ojca,
jak cichego baranka na zabicie zaprowadzono Ciebie na ukrzyżowanie

W Wielki Wtorek fragment Ewangelii według Św. Jana przedstawia dramat zdrady. Oddany Jezusowi Piotr ze zwyczajnego i ludzkiego lęku zaparł się swojego Mistrza.

„Powiedział Mu Piotr: Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie. Odpowiedział Jezus: Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz”.

Dramat Piotra zakończył się świtem zmartwychwstania, bo Piotr zapłakał, kiedy jego oczy spotkały się ze wzrokiem Mistrza z Nazaretu, Pana i  Zbawiciela. My również w czasie różnych prób możemy zdradzić, i to wiele razy. Pocieszające jest to, że Pan o tym wie, i mimo to czeka na nas z otwartymi ramionami. On jest wielki w Swoim miłosierdziu.

Dlatego jak pisał Św. Jan Paweł II „Uwierzyć w Syna ukrzyżowanego, to znaczy zobaczyć Ojca, to znaczy uwierzyć, że w świecie jest obecna miłość i że ta miłość jest potężniejsza od zła jakiegokolwiek, w które uwikłany jest człowiek, ludzkość, świat. Uwierzyć, zaś w taką miłość, to znaczy uwierzyć w miłosierdzie. Miłosierdzie jest bowiem nieodzownym wymiarem miłości, jest jakby drugim imieniem, a zarazem właściwym sposobem jej objawienia się i realizacji wobec rzeczywistości zła, które jest w świecie, które dotyka i osacza człowieka, które wdziera się również do jego serca i może go zatracić w piekle” (Jan Paweł II, „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”).

Panie Jezu, dziękujemy Ci za Twoje miłosierdzie, za to, że przebaczasz nam nasze grzechy. Prosimy Cię, pomóż nam być miłosiernymi dla innych.