27 stycznia br. liturgia słowa zwraca naszą uwagę na wielkość Boga. Pierwsze czytanie z Listu do Hebrajczyków jest o składaniu codziennej ofiary Chrystusowi przez kapłana Starego Testamentu. Natomiast fragment Ewangelii według Św. Marka opisuje przepiękną przypowieść o siewcy, w której siewcą jest Chrystus, a ziarnem jest słowo Boże.  

Niezależnie od tego, co byśmy robili, jakie wyrzeczenia i ofiary byśmy składali Bogu, nie jesteśmy wstanie się z Nim pojednać bez Jego pomocy i łaski. Przebaczenie i odpuszczenie win otrzymujemy dzięki dobroci i miłości Boga. To On jest wielki w Swojej łaskawości i nieskończonym miłosierdziu, to On dzięki Swojej niepojętej łasce darzy nas Swoimi nieskończonymi darami. To On jest Panem naszego życia.  Przypowieść z dzisiejszej Ewangelii uczy nas tego, abyśmy otworzyli serca nasze na Boże słowo, bo ziarno rzucone na drogę, grunt skalisty czy między ciernie nie wyda owocu. Nie możemy dać się zwieść pokusom czy nadmiernie przywiązywać się do trosk doczesnych. Nie możemy również dopuścić do tego, aby zgasł w nas zapał podążania drogą wiary i wypełniania Bożej nauki.

Módlmy się dziś w sposób szczególny o łaskę uważnego słuchania oraz o to, aby słowo Boże trafiło na żyzną glebę serc naszych. Postarajmy się poddać osobistej refleksji i zastanówmy się nad tym, co zagłusza wypełnianie Bożego słowa i uniemożliwia wydania właściwych owoców.