„Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J. 6,53-54).

Eucharystia powinna zajmować centralne miejsce w życiu każdego wiernego, być dla niego źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego. Eucharystia to wielka tajemnica, w którą poprzez chrzest święty wierni zostali włączeni do wspólnoty, aby uczestniczyć w ofierze Pana. Chrystus Pan ustanowił więc sakrament Eucharystii w Wieczerniku w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy celebrował wraz z Apostołami tradycyjną Paschę żydowską. Jezus uprzedził swoje przejście poprzez Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie do domu Ojca. To była Pascha Jezusa, w czasie której siebie złożył w ofierze jako Baranka niepokalanego za grzechy świata. Polecił, aby Kościół składał, ponawiał tę Ofiarę na Jego pamiątkę.

Syn Boży stając się człowiekiem dokonał dzieła odkupienia swych braci – ludzi przez Śmierć, Zmartwychwstanie i chwalebne Wniebowstąpienie. To dzieło odkupienia i zbawienia sprawuje nadal przez Liturgię w złożonym przez siebie Kościele, czyli w Ludzie Bożym.

W niej jest nieustannie obecny jako Najwyższy Kapłan nauczający ludzi. Liturgia Święta jest więc uobecnieniem zbawczej działalności Jezusa Chrystusa. Eucharystia jest znakiem jedności wiernych z Bogiem i braćmi. Na Mszy Świętej dokonuje się Eucharystyczna Ofiara Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa. Jedność, o której mowa wiąże się z uczestnictwem wiernych gromadzących się przy ołtarzu, spełniając tym samym obietnicę Chrystusa: Gdzie dwaj albo trzej zebrani są w imię moje, tam ja jestem pośród nich (Mt. 18, 10). Życie prawdziwego chrześcijanina nie jest możliwe bez uczestnictwa w Eucharystii, która jest rzeczywistym spotkaniem z Bogiem, Jego Słowem.